اجتماعی

دکتر سید نصر الله ابراهیمی استاد برجسته حقوق دانشگاه تهران و دکتر صفایی از اساتید برجسته حقوقی کشور در شرایطی هفته گذشته با زمینه سازی رژیم صهیونیستی در کنیا دستگیر شده‎اند، که وزارت امور خارجه با تعلل همیشگی خود، هیچ اقدامی برای آزادی این دو دانشمند و وکیل ایرانی نکرده است. اطلاعات دریافتی به خبرنگار رجانیوز، نشان می‎دهد این دو وکیل ایرانی برای انجام ماموریت حقوقی از سوی سفارت ایران به کنیا رفته بوده و وکیل ایران در آزادسازی دو نفر از ایرانیان بازداشت شده در کنیا بوده‎اند. نکته قابل توجه این است که این دو وکیل ایرانی در حالیکه سوار بر ماشین سفارت ایران در کنیا بودند توسط سرویس امنیتی کنیا و با راهبری عناصر امنیتی سرویس اطلاعاتی موساد دستگیر شده‎اند. دکتر ابراهیمی در آخرین تماس خود که در روز گذشته انجام شد، گفته است در وضعیت بد و تحت شکنجه قرار دارند. دکتر ابراهیمی، حقوقدان و استاد دانشگاه تهران گفتنی است دکتر ابراهیمی سابقه پیگیری برخی پرونده‎های مهم بین المللی ایران را در کارنامه خود داشته و از این جهت بازداشت وی جای تعجب دارد و البته این سوال را متبادر می‎کند که در دولت تدبیر، اعتبار پاسپورت ایرانیان بالا که نرفت هیچ، حتی پاسپورت سیاسی مسئولان نیز به خطر افتاده است. دکتر صفایی استاد دانشگاه بوشهر آنچه در ادامه می آید متن و فایل صوتی آخرین گفتگوی تلفنی دکتر ابراهیمی است که رجانیوز بصورت اختصاصی به آن دست پیدا کرده و با هدف ایجاد تحرک در دستگاه دیپلماسی و انجام حداقل اقدامات از سوی وزارت خارجه برای آزادی این دو وکیل ایرانی که به ناحق و با طراحی موساد دستگیر شده اند، منتشر می شود. دکتر ابراهیمی.mp3 | دانلود فایل بسم الله الرحمن الرحیم من دکتر سید نصر الله ابراهیمی استاد دانشگاه تهران، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی و آقای دکتر عبدالحسین صفایی استاد دانشگاه بوشهر و بعضی از دانشگاه‌های تهران وکلای بین‌الملل پرونده دو ایرانی هستیم که به اتهام واهی تروریستی چندسال است که در زندان کنیا گرفتار هستند. ما مدتی وارد این پرونده شدیم تا بتوانیم این افراد را از حمایت‌های حقوقی و قانونی لازم برخوردار کنیم. توانستیم در گذشته به حکم اینها که حبس ابد بود در دادگاه آیکو اعتراض کنیم، حکم را بشکنیم و آن را به 15 سال زندان تبدیل کنیم. این دور قصد داریم که با تیم جدید وکلا و همکاران حقوقی که با یک استراتژی جدید حقوقی بتوانیم موکلین خود که دو ایرانی هستند و سال‌ها در زندانی در نایروبی هستند حمایت کنیم. طبیعی بود که این پرونده‌ای که اسرائیلی‌ها برای ما ساخته بودند مورد نظارت و پیگیری آنها قرار بگیرد که کسی از اینها اعاده حقوقی نکند. در حالی‌که این دو نفری که الان در زندان هستند گرفتار بیماری‌های سختی هستند. یکی از اینها بیماری سرطان دارد و بایستی شیمی درمانی کند. یکی دیگر هم بیماری قلبی دارد و هم زانویش را باید عمل کند و هم پروستات دارد و اساساً امکان مرگ اینها بر اثر این بیماری‌ها وجود دارد. ما این‌بار آمدیم، هم از طریق اقدامات اداری و هم از طریق اقدامات حقوقی این دو ایرانی را از زندان اینها که از کمترین امکانات رفاهی برخوردار است آزاد کنیم که متأسفانه ما را درگیر پرونده‌ای کردند که خود ما را به‌عنوان تروریست اعلام کردند در حالی‌که مگر می‌شود در یک جهان حقوقی که وکلای بین‌الملل و اساتید دانشگاه می‌خواستند حتی از این موکلین که اتهام تروریستی به آنها زدند بیایند حمایت کنند خود اینها بیایند متهم شوند به اینکه اینها به امور تروریستی اقدام می‌کنند. به صرف اینکه یکی از همکاران ما عکسی از اطراف سفارت گرفته است. این از منظر حقوق بشر و حقوق وکالت قابل قبول نیست. اینها هیچ راهی ندارند و بایستی جامعه حقوقی، جامعه وکالت بین‌الملل و جامعه اساتید دانشگاهی قیام و از این نوع حرکت‌ها حمایت کنند، در جامعه حقوقی بایستی موکلین بتوانند از خدمات وکلا و حقوق‌دانان استفاده کنند. اگر این سنت به رویه تبدیل شود و وکلا و اساتید دانشگاه را به اتهامات واهی دستگیر کنند و آنها را در شرایط سخت نگهداری و شکنجه‌های روحی و روانی سنگین کنند، معنایش این است که حقوق بشر در دنیا از بین رفته و عدالت در محاکم قضایی نیست. مشکلی که داریم این است که متأسفانه روال قضایی در اینجا براساس عدالت دادگستری نیست و قاضی‌ای که حکم بر تبرئه ما داده و گفته اصلاً جرمی وجود ندارد، نیروهای امنیتی پرونده را گرفتند و به قاضی دیگر سپردند و آن قاضی بدون اینکه در جریان پرونده باشد، اسرائیلی‌ها با نیروهای امنیتی هماهنگ کرده بودند که همه مطبوعاتی‌ها و خبرنگاران بیایند و ما را یعنی من، دکتر صفایی و راننده سفارت در حالی که دست‌های‌مان با دستبند بسته بود در صحنه قرار دادندو بلافاصله شروع به عکس گرفتن کردند و در روزنامه‌های خودشان به عنوان حامی تروریست معرفی کردند. وکلای ما هم اصلاً در جریان نبودند. وکلای ما می‌گفتند ما را در اختیار نیروهای امنیتی قرار دادند تا بتوانند فشارهای سنگین روحی بر ما تحمیل کنند. این نظام قضایی نمی‌تواند مدعی باشد که عدالت حقوق بشری را رعایت می‌کند. اینکه تا الان نمی‌دانیم سرنوشت این پرونده چه خواهد شد و ما باید چکار کنیم، در عین حال بالاخره همه دست‌اندرکاران قضایی و حقوقی کشور ایران بایستی از این پرونده و پرونده‌ای که ما تا الان از موکلین دنبال کردیم. حمایت بکنیم تا ان‌شاءالله بتوانیم حق خودمان را احراز کنیم. مجلس هم کارهایی را انجام می‌دهد، کمیسیون‌های مجلس قصد دارند از آقای ظریف بابت این قضیه سئوال کنند، این را هم شما تأیید می‌کنید؟ بله. باید به سفارت کنیا فشار بیاورند، ممکن است وزارت خارجه در این بین قواعد دیپلماتیک را رعایت کند، ولی به محض اینکه این اتفاق افتاد ما را از جلوی سفارت اسرائیل دستگیر کردند، در حالی‌که ما با ماشین دیپلماتیک سفارت بودیم و راننده ما راننده سفارت بود. راننده سفارت را از ماشین بیرون کشیدند و شروع به ضرب و شتم او کردند و به پا و چشم او صدمه رساندند. یعنی عملاً به جای اینکه از پلیس دیپلمات برای حل این مشکل استفاده کننند از پلیس ضد تروریست استفاده کردند و اسرائیلی‌ها با نیروهای امنیتی اینجا، ما را تا مرکز امنیتی اسکورت کردند و خود اسرائیلی‌ها دنبال این بودند که پرونده ما را بگیرند، لپ‌تاپ ما را گرفتند، موبایل ما را گرفتند و همه اسناد موکلین ما را گرفتند، در حالی‌که حفظ این اسناد موکلین جزو حمایت حقوقی است که بایستی موکلین داشته باشند. اینها حق نداشتند حتی وارد ماشین سفارت شوند و ما را از داخل ماشین سفارت بیرون بیاورند. با اینکه معاون سفیر در اینجا مقاومت کردند، ولی اینها هیچ توجهی نکردند و فشار سنگینی را گذاشتند. همه وسایل ما را گرفتند و در Investigation بردند در حالی‌که در بین وسایل ما اطلاعاتی راجع به موکلین داریم که این اطلاعات محرمانه است و اینها حق ورود به آن را ندارند. یعنی در حقیقت براساس روابط دیپلماتیک و کنوانسیون وین در اینجا رعایت نشده است.

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: فصل اول